Kırık Şiiri - Özgür Köktürk

Kırık bir sevdanın
Ezik hüzünlerinin gölgesi bu dizeler
Sana biriktirdiğim
Hep ihanet kokusu
Hep öfke buğusu
Hep suçlu imgeler...

Gözlerimin sorgusundan kaçınırcasına
Ucuz kaçışların buhran ayinlerine
Korkunç kuyuların yağmasında
Talan edilmiş sevilerin ilkyaz coşkusu
Ve kuşkusu paslı karanlıkların
Alçak bir hırsın esaretinde
Erdemini bırakıp şüpheli mahzenlerde
Kollarına atılırcasına yaslı riyâların...

Ya benim sevdiğim kimdi
İçimdeki örselenmiş kin miydi
Parçalanmış bu yürek kimindi
Üzgün olan, ezgin olan kim şimdi? !

Solan günler gelir hatıra
Canlanır bellekte
Bellek huzursuz arar kendini
Aşk da yok hüsran da
Mutlanmak da hicran da
Acıya karşı hep çağlayan yürek
Coşkuya hep direngen...

Kangren olmuş sevdalar
Satılık aşkları reddeder içim
Yerden toplanır birer birer hüzünler
Kış desem bu ne biçim kar
Yağmur desem nasıl yağar
Güneş desem gitmeyen
Gece desem bitmeyen...

Bir dağın zirvesinde bulut
Görkemi sisinde gizli
Gözlerinde çakan şimşekler
Parçalar sisli dağlarımı
Yakar gizli bulutlarımı

Çatışır kıyısında yarım hayatların
Düğümlenmiş boğum boğum hayâller
Ukâla bir alçak gönüllülük
Masum bir nankörlükle

Ulur içimdeki kuduz köpek
Haykırır körpe bebek
Bu şaşkınlığa
Ve mahsunluğa
Yüzümdeki ürkek sabahın acemi ayazında...

Çılgınlaşır şimdi kentleşen korkular
Huysuz paniklere tutunur
Kararsız sürüklenen sesler
Çığlığa dönerken uğultuların keskin dokunuşunda
Ecel kokuşlu sokaklar
Aceleyle sarılır direnç kalıntılarına
Nafile!
Yanar
Yanar
Yanar...

Tortusu bile kalmaz küllerin
Gezgin rüzgârın gediklerinde kaybolur
Eksilir yaşanası ölümler
Ölünesi sevdaların sıradanlığında...

Düzensiz akıntıların sarhoşluğunda
Bayağı bir cazibeye kapılır
Şeffaf matemlerin sığlığı
Tepkisi tepkisizlik olur sıska yüreğinin
Tiz feryatlara...

Dik yamaçlarına tırmanamazsın sevda diyarının
Dikenlidir
Korkarsın
Göze alamazsın...
Hep yurtsuz
Hep sürgün yaşarsın
Yaşarsan...
Köze dokunamazsın
Sen de yanarsın
Yakarsan...

Sararsın kuşatılmamış korkuları
Kuşkusunda kalırsın cılız paradoksların
Duramazsın yaşamın gözbebeklerinde
Ve bakamazsın
Düşersin yorgun düşmüş şiirlere
Tasvirsiz
Betisiz...
Dipsiz kuyular içinde kalırsın
İpsiz
Kimsesiz...

Sırdaşın ihanetin olur o zaman
İsyanların,
Yalnızlığın
Umudun umutsuzluğu yenmek olur
Kendine vurduğun her darbede
Bilinçsizce...

Bu kırık sevdanın
Ezik hüzünlerinin gölgesi kalır geride...

30 / 03 / 2003 15:52