Kırıcı Olma Şiiri - Cahit Konut

Sordum babama, insanı,
“Sen kırıcı olma. “ dedi.
Yolsa da bağı, bostanı,
“Sen görücü olma.” dedi.

Kalbine saplama bizi,
Çıkarsan da, kalır izi.
Öldüğünde bir top bezi,
“Sen dürücü olma.” dedi.

Dilini kır, gönül kırma,
Her işi yokuşa sürme.
Önüne taşları örme,
“Sen örücü olma.” dedi.

Kimi sağlam, kimi sayrı,
İnsanları görme ayrı.
Yardıma muhtaçsa yavru,
“Sen durucu olma.” dedi.

Ömrünü insana vermiş,
Belli, kara günler görmüş.
Zaten ona felek vurmuş,
“Sen vurucu olma.” dedi.

Hiç sevilmez ayrık otu,
Kara çalı ondan kötü.
Yokuşa sürerler atı,
“Sen sürücü olma.” dedi.

Durma git Hakk’ın yoluna,
Düşme cahilin diline.
Yükleme yükü beline,
Sen yorucu olma dedi.

KARAC’OZAN; karalama,
Kalp kırıp da paralama.
Kem söz ile yaralama,
“Sen yaracı olma.” dedi.

16 Mayıs 2013 GÖLBAŞI