Ben kimseyi satmadım,
Beni satanı da affetmedim.
Unutmadım, unutmuş gibi yaptım,
Yüzümde sessiz bir kabullenişle,
Ama içimde, hatırası kor gibi.
İhanetleri gizledim içimde,
Kırık yanımı kimse görmesin diye,
Bir gülüşle geçtim yanlarından,
Ama bilsinler ki, her şey yerli yerinde
Ve hiçbir yara gerçekten kapanmadı.
Beni satanı affetmedim,
Kırgınlıkları gömdüm ama sızısı hâlâ diri,
Bir adım geri çekildim,
Kendi sessizliğimde büyüdüm,
Ve unutmuş gibi yaptım sadece.
Belki de en büyük intikam buydu,
Görmezden gelmek,
Hiçbir şey olmamış gibi devam etmek,
Ama içimde o anların izini taşırken,
Sessizce, adım adım…
Ben kimseyi satmadım,
Ve asla unutmadım,
Her adımımda hatırladım,
Ama hep susarak,
Kendi içimde düştüğüm yerden kalktım.
Kayıt Tarihi : 26.11.2024 10:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!