2 Ağustos 2002, İstanbul/Bakırköy
Sessizce üzüldüm
kimseler duymadı
içimin yanar dağlarındaki volkan patlamalarını, kimseler görmedi
içimde teker teker ölen müspet duygularımı..
Acılarım, kederlerim, kahırlarım
hepsi benimle birlikte yoldaşım oldular
bu sessizlik yolculuğumda.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta