Kırgınlık Hacminde Yaşamım

Sessizce üzüldüm
kimseler duymadı
içimin yanar dağlarındaki volkan patlamalarını, kimseler görmedi
içimde teker teker ölen müspet duygularımı..
Acılarım, kederlerim, kahırlarım
hepsi benimle birlikte yoldaşım oldular
bu sessizlik yolculuğumda.
Sevimsiz sevgilere maruz,
sevimli sevgilere hasret kaldım.
Günden güne birikti,
birikmesini istemediğim onlarca şey.
Ümit ettim, semâyı seyrettim ve duâ ettim.
Duâ
hissettim ki
benim için ferahlık, aydınlık, dinginlik...
Yalnızca içimde yaşadım bütün bu kaosu.
İnsan bu kadar şeyi nasıl sessiz yaşar?
Yaşadım.