Kırgınlık Şiiri - Tamer Arabacı

Tükeniyor bazen en güçlümüz bile
Yerinden oynuyor taşlar bir zelzeleyle
Yara alıyor iradeler
Zaaflar nüksediyor aniden
İçimizde ölenler, sağ kalanlar
Artık bakılmıyor aynı gözlerle.

Kırılıyor insan en hassas yerinden
Ecel tehdit ediyor kaderle.
Ne varsa siliniyor eskilerden
Önünde çaresizlik
Ardın kocaman boşluk
Yaşa yaşayabilirsen bu gönülle.

İnsaf nefretin ellerinde cançekişiyor.
An geliyor gözümüzü ölüm bürüyor.
Milyarlarca cana
Bana mısın demeyen dünyaya
Bir bizim varlığımız ağır geliyor.
Gülüşü hakikatin ellerinde bıraktık
Ne var ki yürekler sevda tutmuyor.

Tükeniyor bazen en varımız bile,
Yerine oturuyor taşlar bir gerçekle.
Kırgınlığımız gönlümüzde
Bilmem kaçıncı çentik.
Hüzünler ruhumuzda
Silinmesi imkansız dövme.
Gel de öl ölebiliyorsan bu kaderle.

05.10.2015 00:39