Kırgınlığım ezeldendi zannedersem
Yolun ortasında kalmış, bir çakıltaşıydım
Yersiz yurtsuz,
Hicbir yere ait olmayan,
Binlercesi gibi.
Uzattı elini dokunmak istedi.
"Yara mı o " dedi.?
Kendine benzettti belki.
Ürkmek benle büyüttüğüm çocuk
Baktım yağmaya yakın gözlerle.
Karşı tepeyi gösterdi
"Tırmansak yorulur musun?
Uzansak boylu boyunca,
Dedi;
Sessizliğinle başaklara d/okunur musun?
Kimsin? nedir ismin? nereyi doldurur cismin?
Bu dalgın bakışlarla
Kim ezdi geçti, kime yol verdi yüreğin.
Konustu..
Derin sessizlikliklerimizi
çektik nefes diye.
Sarıldim sebepsizce.
Ilk ben kaldım yine geride.
Yüreğine dokundu, selam verdi bend'ime.
"Al " dedi
"Bendeki de kırık..
Belki sararsın,
Koynuna alır
Y/arsız gecelerinde
vurgunlardan saklarsın"
Donup kaldım.
Dudağına,
Ellerine gülüşüne,
Yâr deyişine...
Nefes alıp vermek bir anlık
O bi an'da mühürlenip kaldım
Kayıt Tarihi : 5.8.2019 22:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
