Kırgınım sana dünya, ne yalan ne de masal,
Her şey içimde kaldı, ne söylesem boş, na-hak.
Elimden tutup da gösterdiğin ne varsa,
Bir yarım kalmışlık, bir çocukluktan uzak.
Düğüm düğüm boğazım, çözülmez bir çığlık,
Geriye dönsem de hep aynı karanlık.
Oysa ben daha oyunlarımı bitirmemiştim,
Gözümde tütüyorken en masum anlık.
Birden çektin aldın, göğsümdeki nefesi,
Çocukluğumun en güzel, en güçlü sesi.
Babama doymadan, kolu kanadı olmadan,
Büyümeyi öğrettin, acımasız kafesi.
Şimdi her kahkaha, içimde bir sızı,
Eksik kalan her şeyin, tarifsiz hırsızı.
Omuzumda yük, yaşım küçük, kalbim kocamandı,
Sensiz geçen yıllar, ömrümün en zor kışı.
Bütün sözler sustu, gözlerimde efkâr var,
İçimde birikmiş, kimsesiz fırtınalar.
Kırgınım sana dünya, benden çaldığın hayata,
O günden bu yana, hep bir yanım yarım, hep baharlar az.
Kayıt Tarihi : 20.10.2025 21:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!