Kırgınım kokunu çalan rüzgara

Küllenmiş aşkımız çıkarsa arşa
Gözümde canlanır hatıralar
Kırgınım Kokunu çalan rüzgara
Sabrettim sensiz geçen günlere

Ay güneşin ışığını kıskanır
Kor alevler tarifsiz gülüşünü
Öldürdün göğüsünde açan gülü
Yoktu sunabileceğim cennet bahçem

Çaresizce düştüm yollara
Bilsem ki gelmeyecektin
Yürümezdim alevler içinde
Geri getirmeye yetmez gözyaşları

Sevgisiz geçen gençliğim de sevdim seni
Sana çıkan yolda karşıladı kor alev
Acıları çaresizliği gördüm gözyaşında
Soldurdum ilkbaharda açan gülü