Kırgınım Kırgın Şiiri - Derya Avşar

Kırgınım kırgın

Tarifi, iflahı olmaz bir zaman diliminyeyim.
İçimde dinmez acıların, haksızlıkların feryadı var,
Çığlık çığlık, avaz avaz haykırışla da yüreğim.
Bir damla bile olsun gözlerimi uyku tutumaz.
Şiire gazele, martıya denize kırgınm bu aralar.
İçimde dingin limanların mavi deryası çağlamaz.
Gözyaşlarım buz tutmuş gözlerim artık ağlamaz.
Hayata, umuda, güle gülistana kırgınım kırgın.

Nereden başlasam anlatmaya,
oradan kanıyor her hüçrem ayrı yerden.
Öyle çok kırıldım, öyle çok incindim ki,
Binbir yerden koptu güven köprüm.
İçimden iyileşemez koca yaralarım var.
Hiç durmadan kanıyor, kanatılıyor...
Yaralarım bir türlü kabuk tutmuyor!
Derin yaralarımı kanatanlara, kırgınım.
Kurda kuşa, yaprak ağaca kırgınım kırgın.

Kavrulmuş yüreklerde çöller sahra
Karanlığın içindeyim düşmüşüm dara.
Kime gitsem aynı acı aynı yara.
Şu yalan dünyaya gözümde kapkara.
Bu yara, bu acı hiç geçmeyecek mi,
Geçmeyecek mi söyleyin, söyleyin bana?
Acılarımı, çığlıklarımı duymayanlara kırgınım.
Sana, ona, buna hepinize, hepinize kırgınım kırgın.

Yaralı yüreğimde can çekişir sevdalar...
Kıyamadıklarım sevdam ile mezarım kazdılar.
Ardı sıra dizilmiş içimden geçiyor tabutlar.
Sırtlan sürüleri yıkılmışlığıma yakıyor ağıtlar.
Artık acıtmıyor ihanetler, acıtmıyor yaralar.
Zor zamanların kollarında unutulmuş dostluklar...
Dosta, düşmana, sırdaşa kırgınım kırgın.

Dost kapısında satanları gördüm.
Aşk yolunda ihanet edenleri gördüm.
Sevgi yolunda aldatanları gördüm.
Sevdikmerim benden gidince, ben öldüm!
Kendimi kendime kaç kez gömdüm,
Bilmiyorum, bilmiyorum ey dünya?
Yaşanılan güzellikler saygısızca bitti
Bir anlayanım olmadı, olmadı gitti.
Her seven, bir uçurumun dibine itti.
Ben kendime, baktığım aynaya kırgınım kırgın.
7 Eylül 2025