Kirginim iste Şiiri - Orhan Sönmez

Dost sandığım O maskeli yüze
Yapmacık bakışan iki ela göze
Arkadan yedigim hançerli söze
Darginim ben öyle Kırgınım işte

Kırdılar kanadımı iki kolumu
Ne sağım kaldı nede solumu
Dost eliyle gelmiş bana ölümü
Darginim ben öyle Kırgınım işte

Dar günümde hani söyle nerde
Saldılar beni neden onca derde
Yıkılıp kalmışım sessiz bir yerde
Darginim ben öyle Kırgınım işte

Tanıyamadım düşmanımı dostumu
Ucuza sattı nedense ben postumu
Üşüsem örtmez sevenlerim üstümü
Dargınım ben öyle yıllara Kırgınım işte

Oysa Orhan ne hayalleri vardı
Dostluğa nefreti dostlar kardı
Acı bir sözle ciğerlerimi yardı
Darginim ben öyle Kırgınım işte

Özürle dikilseydi vurdugun yama
Derine saplanmış soktugun kama
Yürekte izi kanıyor kırk yıldır ama
Dargınım ben öyle Kırgınım işte

Elbet ne ev kalır ne de barkım
Meğer boşa dönmüş tüm çarkım
İlgisiz kulağa söyledigim şarkım
Dargınım ben öyle Kırgınım işte

Ne yaptıysam hepsi gitti boşa
Sevin şimdi istersen coşa coşa
Ömrüm kaldığı zemheride kışa
Dargınım ben öyle Kırgınım işte

Yüzünü egdide son kez çevirip gitti
Beni uçuruma Sevdiklerim eliyle itti
Nasıl bir dostluklukmuş böylece bitti
Dargınım ben öyle heşeye Kırgınım işte