Kırgınım Şiiri - Ahmet Zühtü Çelenk

Kırgınım,
Tepeden tırnağa,
Sevdiklerimi elimden alan toprağa.
Kırgınım,
Hayata, yüreksiz insanlara,
Çabucak yok olup giden dostluklar gibi,
Zamansız sararıp dökülen yaprağa,
Kırgınım,
Ta iliklerime kadar.
Keşkelerle geçen ömrüme,
Sahte gülüşlere kanan gönlüme.
Dayanılmaz olan zulüme.
Kırgınım,
Yeryüzüne, gökyüzüne
Hayatın özüne.
Kırgınım,
Dost görüp candan sarıldığım,
Gerçek yüzünü görünce aldandığım,
İki yüzlü mahlukatlara.