En nihayet insanım, kırılmama lüksüm yok,
Şu koskoca dünyayı dar edene kırgınım.
Bin parçaya bölündüm, kırık, çıkık, çatlak çok,
Cennet gibi gönlümü, nâr edene kırgınım.
Suyuna sel karışmış, eğrinin de düzünde,
Kirlenmiş bir vicdan var, birçoğunun özünde.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta