Benim en onulmaz yaralarımı ,
Yaralarını sardıklarım açtı,
Artık beni hiç kimse inandıramaz
Üzgün insanların, düzgün insanlar olduklarına...
Kırıldım, belki hayata, belki de bizzat kendime.
Belki hiç alışamadığım fırıldak yalan dünya ya,
Belki de kıymet bilmeyen her şeye ve de herkese,
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta