Kırgınım Şiiri - Sinan İncel

Kırgınım biraz , en Çokta kendime.
Galiba laf söz dinlemeyen yüreğime de.
Anlatamadığim duygularıma kırgınım .
Söyleyip söyleyip, anlam yükleyemediğim sözcüklere.
Beni hiç anlamayan ,benliğime kırgınım.
Kimseye değil kırgınlığım.
Hakkım olmayan duygularıma kırgınım..
Asla gerçeklemeyecek olan , hayallerime kırgınım.

Oysa öyle çok şey istemedim ki,
Çok büyük hayaller kurmadım mesela.
Bir yudum huzur
Bir damla mutluluk,
Küçücük bir tebessüm,
Azıcıkta olsa sevilmekti dileğim...
Olmadı...
...............................

Hesapsızca ram oldugum bir sevdaya,
Umarsızca kapıldığım hayallerime,
Sorgusuz derdimi açtığım dostuma,
Kırgınım işte biraz.
........................
Her neyse ne işte ,
Bir biri ardına durmadan yaktıgım sigaram ,
Ve bosaldıkça dolan kadehler..
Size de kırgınım.
Hani her dumanda alıp götürecektin efkarımı,
Hani her kadehte biraz daha gülecekti yüzüm..
Sizde sahtesiniz
Sizde yalan çıktınız,
Bütün umutlarım gibi...
...........

İnsan ne zaman iyileşmek istese
ÖZüne dönermiş.
Çünkü ordaymış
Hüzünün en güzel ilacı..

AMA ANLADIM Kİ ;
İnsan kendine kırıldığında ,
Derdine deva olmuyormuş hiç bir sey..
Özüne dönsen bile kırgın ve yorgun kalıyormuşsun...
SİNAN İNCEL
14/01/2024-19:24