Kırgın ve Atak Şiiri - Aydoğan Yavaşlı

Vazo kırıldı. İntizar edince ayna ve gölün dalgın
yakamozları. Sonra köpek ulumaları rüzgarlı kıyıların
çehresine donuk bir bakış gibi yapıştı. Şimdi
verir (mi) ellerini
porselen bulutlar ve o gri karmaşa (?)

insan eski bir vadinin terkedilişlere tanık olmuş
kuytularında savaşa hazırlanır ve onun gölgeli
ormanında batık bir gemi
(gibi)
arar kendini
Oysa ayna ve gölün kuşatılmış yalnızlığı
körpe bir kızla beraber yakar inmeli bedenini

Ben ki o gri karmaşadan aldım yağmurlu yüzümü
biraz da gönüllü giyindim hakkımda
verilen unutulmak hükmünü
Şimdi kim verir ellerini bana
ve nasıl hatırlatır paslı dilimi?