Kırgın Tanrıça Şiiri - Gencay Akpınar

Hayatımı bir kenara bırakıyorum ..
İçimdeki sesle
Dışımdaki sesin savaşı son buluyor
Dilsiz düşüncelerim başlıyor konuşmaya.
Sesi sessizlikten oluşan dilsiz düşüncelerimide susturmaya çalışıyorum sonra
Ve soyut -gerçeksiz bir sessizlik oluşuyor
Bilindik sessizliklerden başka
Üç Saniye kadar gidiyor bu an ancak
Sonra birden
Hayatım ve ona dair düşüncelerim
Geliyor aklıma
Hemde telaşla
Hemde koştura koştura
Ve ondan bağımsız
Belkide benim öyle sandığım
O ayrı düşüncelerimde
Kollarını açmış
Hayatımı karşılıyor koştura koştura gelen
Ne maskaralık ama !
Şölen veya bir düğün salonu gibi
Tıklım tıklım dolu ve telaşlı
Bir topluluğa sahne oluyorum
Kalbimde kan pompalanırken
Damarlarımda kan akarken..
Sinir sistemim sarsılıp
Ruhum tökezlerken..

Yeter bu kadar diyerek açarım gözlerimi
Ve bir ışık
Renkler
Başka başka sesler yağar zihnime
Fırtınaya yakalanmışım gibi
Evet
Deyim yerindeyse
Yağmurdan kaçarken
Doluya kapılmak gibi..

Yaşanmamış acılarımı hissediyorum
Biliyorum kaçış yok
Bir lanet bu
Üzerime kırgın bir Tanrıça’dan
Üflenen..