kağıtlarda kaldı ormanlar
bir dağ selvisi uzunluğu rüzgârlar
hiçbir şeyliğimize koşuyoruz sabah akşam
kumlara yatarak bir gözyaşı içimliğinde
gülüp ağlayarak
yıllar içinde biriktirdiğimiz bir şey yok
boş hayaller ve kuru umutlardan başka
kederle sevişmişliğimiz acıyla yıkanmışlığımız
arada bir kaygısızlığımız boşa kürek çeken
sarhoşluğumuz var
uzayıp gidiyoruz işte
birbirimize dokunmadan karın ağrılarımızı
bastıra bastıra
toprağın verimsiz dölsüz rahminde
tohum tutmayan insanlığımızı çekiştire çekiştire
feleğe kadere söve söve çekip gidiyoruz işte
ağaçları kemiren mutlu çekirgeler gibi
denizi kurumuş martılar gibi
boş arayışlar içinde susuzluğumuzu yüzümüze çarpıp çarpıp
mahzun bir çocuk gibi annesiz vatansız bir bulut gibi
geçmişimize el sallayıp
gidiyoruz işte
köpükten kabadayılığımıza kıs kıs gülen sahipsizliğimize
kırgın notlar düşerek...
............
14072024
03:54
Kayıt Tarihi : 21.7.2024 00:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!