Kırgın Nazlıcan Şiiri - Hayrettin Taylan

Ruhumuzun koylarında aranmışlığı dalgası bir peri sunar,su masalı başlar sensiz ve dalgasız her kalışta.
Gecelerin yıldız kürekleri susuz özlemlere beni taşırlar. Susar hayat,susar kavuşmalar.Yıpranmış övünç teknemizde,sensiz hıçkırıklarımızın sesi dalga olur algısız ve sensiz her ruh denizine.
“kırgınım;
beni yüreğime kırgın bırakan herkese;
bir şehre, gidene,gitmek isteyene
bu dünyanın, tebessümü unutmuş”

“Canım dediklerim canımı aldı
Gönül sarayımı yıkıp gittiler
Bu mutsuz yaşantım onlardan kaldı
Beni ölenlerden beter ettiler
Haykırsam dünyaya ettiklerini
Yine anlatamam çektiklerimi
Tanrım zalim yapmış sevdiklerimi
Beni sevdiğime pişman ettiler”

Paylaşmanın dingin anlarına düşler serpiştirdim,düşünmekle,yaşanmak arasındaki arasatta seni aradım.Sevda sancımız, yaşadıklarımıza çarparark kızıl düşlerin yarınlarına yar olduk nazlıcan.Zaman çarkımız,akrebini kırdı.Sesimizin sarmaşıklarına tutundu yelkovan.Bu düş_tenden ibaret değildi.Nişanlı düşleri kurardık,evlilik raflarının kitap aralarından.
Coşkumuz, dağları sallardı,dağlanışımız birbirimize sarılınca artardı.Nerdesin sarılmadığım anların günlerden alıntılı dertle ve mutluluğun sarmaşağı.
.Bir yel açar,gönül yolunun tozlarını.Bir el açar, bir ele sığınmalarda bikri huzurlar beklerken belki.Yarın sana daha mı utkun.
Ayrı limanların kurdun düşlerime, ben ılıman tutkuların seferi,gözbebeklerin fenerim gelirim bir gün sana bilmelisin.Benden çok parçacık atomun var, bütün güzellerin üstüne attım,yok oldu içimdeki bütün güzeller sevinmelisin artık.
Sevgi gemilerimin demirleri paslandı,sensizlik çürümeye sahil.
Seni beklerken, gözlerindeki yaşlar denizden okyanus doğururdu.Ve ben kirlensem de okyanusunda hep deniz temizi olarak kalırdım.
Çok sesli bir denklemin çığlığını duymuş olmalasın.Birilerine yazdığım mesajları da aşk sanacak kadar bağıl nazlarının okları deldi bugün yüreğimi. Dedim ya şairim,her mısrada bin güzel okunur belki,ama her şeyin sana şifreli olduğunu neden ezber kılmadın nazlıcan
Kahve gözlerindeki ışıkla, yüreğindeki beyaz akışlarla en ölümsüz aşkların haçlı seferinde içimdeki Kudüs’ü kaybetmeyen senin Selahaddin-i Eyyubunum.Bir yanım ceset güzeli,bir yanım İbranice la- lanetiler.Duvarıma yazıldı adın, bahtıma asıldı yılların,ömrün gayrı kaderden öte özetler sunaklıyor özlemlerim.
Tutkun en güçlü büyücülere karşı beni yeni aşkların zehrinden kurtarıyor.Ölümsüzleştiğin şiirlerimde, ilk kez çizdiğim eşsiz resimlerimde ilk kez sana güftelediğim parçamda gülüşün yaşantıma güneş olarak kalıyor nazlıcan …

Gizli gelgitlerimde ay tam şevkimden vururdu deltalar oluşurdu özlediğim her güncene.Çağırırdım seni gece sayıklamalarıma. Köpüklü bir kahvenin ruhumun çağlayanlarında bıraktığı tat kadar alırdı beni her şeyin. Yırtmak gerek yeniden esrik kırılışları, yeni bir sarılışla kendi yatağımıza kumruluk pınarlar akıtmalıyız sadakatin en son katından.
Güven karanlıklar amaçlarda üşürdü,gözlerimizdeki bekleyiş ışıltısı sevda ışıklarıyla, aklardı her şeyi.
Ben bir daha yapamam, sana kırgınım dağilimin demosunu göndermişsin.Dinledim her an,kendimi buldum bu şifreli sözcelerden.
Ben bir daha yapamam ki. Bu cümleyi hangi sabır bülbülü şifreler.Ben Yakup oldum,olmadı Yusuf oldum, olmadı Yunus oldum atıldım denizlere,belki ellerini yıkadığın denizlerdeki yunus balığı beni kurtarır ve getirir sana nazlıcan.
Gündüzleri rötarlı aşk mevsimim kapanır gidişlerine.Gece hilal kaşlarına nakışlanan hilalin helal beyazlarında feryadım kavuşturur seni.
Bedellerimizin diyetiyle, yeniden gelişlerin divitini oynatacak, yeni bir aşkla senaryosu dualarla kutsi ellerle yazılmış bir filmin tükenmemiş sonlarında yeniden sarılacağız nazlıcan bilesin.