Kırgın Liman Şiiri - Gizemce Gizemli Şii ...

Gözlerim uzaklara dalıyor
Sensiz bir limanın paslı rıhtımında,
Çürümüş halatlar gibi çözülüyor içimdeki sabır,
Beklemekten yorulmuş gemilerin sessiz çığlıkları gibi,
Suskunluğumdaki hüznü dalgalara bırakıyorum beklerken seni.
Ne zaman unuttun bu limanı?
Hangi rüzgar savurdu ki seni benden?
Dönmeyecek bir yolculuğun eşiğinde
Hangi sahilde bıraktın ki beni ve kaderimi.
Yüreğime mühürlediğin o sözler,
Şimdi tuzlu yaralar gibi kanıyor içimde.
Gelmeyeceğini bile bile beklemek,
Bir kış sabahında açan çiçeğe dönüşmek gibi bir şeydi,
Umutsuz ve kırılgan bir çiçeğin hüznü gibi,
Oysa ben, en sert rüzgarlara bile direnecek kadar güçlüydüm seninle,
Ama bu limanda seni beklemekten çok üşürken öldüm ben.

Bir kez olsun düşündün mü beni?
Gidişinin ardında bıraktığın boşa giden emeğimi,
Ağıtlar yakan sesine muhtaç gecelerimi,
Gözlerin olmadan eksilen sabahlarımı?
Bir kez olsun içini burktu mu,
Arkanda bıraktığın o sessiz enkazın aşk yemini ?
Şimdi belki uzak ufuklarda ,
Belki başka bir rıhtımın ışıklarındasın.
Belki bilmediğim bir şehrin soğuk kaldırımlarında.
Ama bil ki, burada beklemekten yorgun bir liman var,
Dalgalarının isminden başka bir şey fısıldamadığı,
Ve her akşam gün batımında,
Sana sitem dolu şiirler yazan bir kadın var.
Sensizliğin en derin yerinde
Adı bile konmamış bir yalnızlıkta üşüyen,
Kaybolan, kırgın bir son gemi gibi.
Ardından sana sitem dolu şiirler yazan,
Hayalleri kırgın bir kadın var.