Kırgın Kırılgan ve Yapayalnız...

Öyle çok geceler dile geldi ki, sabahı olmayan,
Ve ne sabahlar sus pus oldu ki, gecelere boğulan.
Zaman genede herşeye inat aktı aktı.
Yaşananlar yaşandı bitti,.
Kayan yıldız gibi arkasına bakmadan gitti.

Kimi suçlasak nafile,
Zaman değil ki; düşman olan.
Bu zavallı kalpleri hep yanıltan.
Ne yapalım,
Unutulmuyorsun, unuttuğun kadar,
Unutan utansın, unuttuğu kadar.

Haykıran yüreğim kalk!
Kalk ki, gidelim bu beyazlara bürünmüş şehirden..
Muhtaçken bir lahza görmeye seni..
Böyle çekip gitmek,
Elektrik akımına kapılmış beden gibi.

Kimsesiz bir şarkı oldun dilimde.
Notasız ve donuk..
Bütün anlamlardan uzak, hatta kendime bile el.
Yürek bir yangın yumağına dönmüş,
Kendi çığlığında boğulmuş.
Yalnızsındır gayrı iliklerine kadar yalnız,
Herkesten uzak,
Kırgın kırılgan ve yapayalnız...