Kırgın Hayat Şiiri - Ferhat Durak

evet kırılgan bir kalp taşıdım
ömrüm mü tek bir kanatla yaşadı
anlamadılar bir türlü neler yaşadım
sormadılar neden her şeyden vazgeçtim
bıraktım her şeyi çekildim bir köşeye

yitirdiğim sevinçlerimi gülüşlerimi
sormadılar bile neden bir başıma kaldığımı

gizledim hüzünlerimi
yalnızlığımda üşüdü ellerim
soğuk bir buhar oldu nefesim
buz kesti düşüncelerim..

aşklarım hep kırılgandı benim
kırılırdı en ince yerlerinden
oysa romantik biriydim anlatamadım
yahut anlamadılar

ben ise kırgındım kalabalıktaki yalnızlığıma
kızgındım en çokta yalnızlık içinde kalmışlığıma..

dokunduğum her şey olmuştu
sanki cehennemim
içimde taşıdığım ateşimi
bir türlü söndüremedim
hangi yangınlardan çıktığımı
kimseler görmedi..

neler yaşadım
neden böyle biri oldum aslında
sevdiklerimdir beni gönderen
bu sürgün hayata

yıktı içimde yaşadığım depremler beni
enkazdır artık yüreğim
bedelini ödedim her şeyin
eğdim boynumu kırıldı kalbim..

bilinmezliğe giden bendim
oysa dünya ne güzel bir bahçeydi
deremedim filizlenmedi
sevinçlerim gülüşlerim
yutkundum iç çektim
yenildim artık bu yaşama
şimdi kendime söylecek
şu cümle kaldı sadece
ardımda koskoca kırgın bir hayat bıraktım suskunum
artık gidiyorum bir meçhule...