* Kırgın Düştü Kanatlar

KIRGIN DÜŞTÜ KANATLAR

Yaktığım feryadın, ucu siyaha dönük isyanı
Sırım gibi dikilir

Ağır aksak, kör topal sürüdüğün ayak
Ağarmayan şafak
Ve vuslatın, çığırmadığın türküsünün
Sabrın belini kırdığı yerden

Vefanın boynu bükük
Etik yerle bir
Aştığın sınır olacak gibi değil!
Canı, yabana kıydırmak
Namusuna şer arsızı alkışlamak
Sabır çatlatır
Gönlün bam,
Küheylan düşün
Ses alıp verdiği telin
Koptuğu yerden

Son tren düdüğü çaldı çalacak
Ardında dumanlar bırakarak
Bu sefer sonu belirsiz sefer…
Kim ağlayacak
Görünce tek damlanı?
Kendi tasasını yutarak
Kim kurutacak gözyaşını?
Her çalışta kapını
Kim karşılayacak gamı?
Elinin üstüne el koyduğu yerden

Kal demeye düşecek dil
Düşecek de
Hangi kanat
Kökten kırılıp, yenilenir?
Hangi ilkyaz, aynı kokuda?
Hangi kuru dal tomurcuk verir?
Solduğu yerden…

Öznur KARAYUMAK
7.2.2009