Kendisini bildi bileli, 13 yaşından beri, tam tamına 29 yıldır Bayramlardan nefret ediyordu. Her bayram gelişinde, anılara döner ve eski hatıraları canlanırdı gözünde. Bir kez daha kaderine isyan eder ve bu acıyla gözyaşına boğulurdu Gülbahar. Gerçekler acıydı evet ama bu gerçekle yaşamaya alışmıştı, yüzyüze gelmekten korkuyordu her defasında. Tam 29 yıl olmuştu ama Bayramlar hala vardı.
Her çocuk gibi o da Bayram sevincini içinde yaşıyor heyecanını bastıramıyordu. Ramazan’ın son 2. günüydü, Yaşadıkları çiftlik şehre 30 km uzaktı ve oradan köye gitmek için bir 30 km daha gitmeleri gerekiyordu. Bu ilk bayramları olacaktı çiftlikte. Bir sürü hayvanat olduğundan çiftliği boş bırakamazlardı. 2 guruba ayrıldılar annesi ve ağabeyi önden gidecek Bayramın 1. günü bayramı yapıp döneceklerdi Gülbahar ve kardeşi ise Bayramın 1.günü anlaştıkları yerde buluşup annesi ve ağabeyiyle bayramlaştıktan sonra onlardan ayrılıp köye gideceklerdi. Böyle başlamıştı bu hazin hikayenin başı. O bayramı ve yaşadıklarını Gülbahar hayatı boyunca unutamayacaktı ve ondan sonraki tüm bayramlarda yaşadıkları da buna dahil olacaktı, 4 yıl boyunca. İlk tacize uğradığı geceydi, Ramazan bayramının arifesi, Bunu unutması imkansızdı, sanki zihnine mıhlanmıştı o gece. Korkudan mide krampları geçirmiş,günlerce uykusuz kalmış ama kimseye bir şey diyememişti. Bayram sevinci yaşayan annesine ve ağabeyine bunu nasıl anlatabilirdi ki, üstelik bunu yapan öz babasıydı. Deli gibi sevdiği,her kesten çok inanıp,güvendiği, sırtını dayadığı bir dağ gibiydi onun gözünde babası. İnanamıyordu böyle bir şeyi yaşadığına. Lanet etti kaderine..
Bende ki 'Sen'
Benim hiç 'Baba'm olmadı biliyormusun.
Tamamını Oku
emeğine sağlık. gerçekten hüzün ve acı verdiği kadar güzel anlatılmış.tam puanla kutluyorum. ne yazık ki bu tür olaylar hiçde az değil toplumda. hayırlı bayramlar.
çok çok çookkkk iyi bir çalışma..
etkileyen ve sürükleyen bir deneme...
kutlarım sayın GENÇ
iyi bayramlar
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta