Kırgın Şiiri - Enver Şanlı

Ben miyim eksik olan, onlar mı fazla.
Neden mana yüklemiliydim bu kadar,
İsminin önüne sıfatlar almış adamlara.
Anlamak çok güç artık,
Ben istemedim böyle bir hayat.
Şimdi bir ben mi yanacağım,
Düşeceğim çukurun günahından.
Gösterişli arabalara binen,
Bilmem hangi pamuktan kıyafetler giyenlerin hiç mi yok günahı ?
Beklemekteyim sürmek için atımı,
Dolu dizgin şahlanarak.
Ancak ,
Dizginlemektedir heyecanımı !

Umutsuz değilim ama umudum da yok...
Yalnız başımayım,
Elimden tutacak bir Muhsin bir kulda yok.
Arasım mı, vaz mı geçsem bir çıkmazdayım.
Ancak şunu bilesiniz,
Düşeceğim çukurun diplerine,
Vazgeçtiğimde her şeyimden.
Oysa ideallerimdi beni ayakta tutan,
Farklı yapan yürüyen bir cesetten.
Bir kaygı sokuyor yüreğime,
Bir kartal kanat çırpıyor ruhumda bir yerde...
Kırgın şimdi oysa her yanı,
Gölgesinde büyüdüğüm çınarın her bir dalı.