en uslu üvey çocuğu
ben oldum bizim mahallenin
bir yalnızlık türküsü kadar
içli ve hazin
hüzün evine doğmuşum
bilmezdiniz
geçilmezdi çit ötesi
dış kapısında durdum hüznün
hüzne sustum
antresi geç kalmış bir orkestradan ne umulur!
bağışlayın hezeyanımı
ırgatlığıma bağışlayın!
konser biletleri iptal bu gece
susturun orkestranızı
ve gidin!
iyi ki söylemedi kimse
yaşamın kolay olduğunu bu mahallede
aldanırdı yoksa yangın gözlerim
şımarırlardı belki
ağıda dururlardı bakarsınız
has bir çocuğunkiler gibi
ağıt mı
o da ne
ağıt komşu evlerde!
kalk gidelim hüznüm
kırık kalbim ve
bedevi gönlüm
yanlış bir adresteyiz şimdi
üvey olan hayat mı
yoksa
ben miyim!
(3 Kasım 2004)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 5.11.2004 11:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yoksa //
ben miyim? ... ..........that's the QUESTION!! sevgimle...
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (2)