Kırgın Şiiri - Zühre Meryem Kaya

Kırgın

Mucizeler uğramaz benim yüzüme,

O yüzden hüzne batırılmıştır gözlerim...

Kirpiklerimde yenilmişliğimin o can yakan ağırlığı...

Nereye baksam hüzün olur.

Oysa bilirsin etten duvarlarım yoktu benim...

Su gibiydim; akışkan, içini gösteren, saklanmayı hiç beceremeyen,

Saklanmayan...

Şimdi küçük bir kız çocuğu gibi kaçırıyorum göz bebeklerimi,

En çokta kendimden…

İçimde tüketilen her şeye yenilerini ekliyorum.

ve sonunda çatlıyor sabır taşım.

En çok kırılan yerimden çatlıyorum,

Sana en yakın olan yaremden.

Sızıyorum, sızabildiğim sızılarımdan

Şaşırıyorum…

Halen su kıvamlıyım, halen akışkan

ama 'O gitti! ' diyorum,

Gitti!

Sen gittin…

Saklanmaktan tamda vazgeçmişken,

En saf ve öz halimizle...

Camdan kulelerimizi yıkmış,

Su kıvamlı, akışkan, ışıltılı bir hal almışken...

Hangi aşk kabına koysan hani onun şeklini almaya hazır,

Bu halimize aşk demişken…

Mucizem olmuşken, gittin...

Git!

Çünkü katıydın, su kıvamlı olmak korkuttu seni...

Birinin en kuytusuna sızmak sızlattı yaralarını...

Gittin...

Şimdi, gitmişken bu eylemi başarılı kıl.

O kadar başarılı ol ki karabasanım olma,

Zihnimin derinliklerinde dönmesin özleminin yangını...

Düş artık...

İçimden düş...

Düşümden düş...

Seni bildiğim halinle bağışlıyorum ama gitmişken, git artık...

Beni sevmeyi unut!

Unut ki, seni unutmama izin ver.

Bu kadar katılaşmışken,

Taşlaşmışken içimiz...

Sen iyisi mi, üçüncü tekil şahıs olmuşken git

Bu halde burada kalma

Artık git!

Demiştim: 'Mucizeler uğramaz benim yüzüme, o yüzden hüzne batırılmıştır gözlerim... Kirpiklerimde yenilmişliğimin o can yakan ağırlığı... Nereye baksam (zaten) hüzün olur. '

Zühre Meryem Kaya