Özümde volkanım gizli yanarım
Alemi yakan közden bildiler beni
Yürekten konuşur sevgiye banarım
Gönüller yakan sözden bildiler beni
Dert yükün yüklendi gönül kervanım
Hep sevmekle geçti ömrü zamanım
Yolunda ölünce nazlı cananın
Aklı yoklar deliye saydılar beni
Dostum dediklerim el oldu bana
Sevgim azalmadı insandan yana
Bana ne yaptılar kızmadım amma
Yaş kemalde bunağa saydılar beni
Aylar geçti mevsimler yıllara devroldu
Sevdanın harından gönül kül oldu
Saçları ağarttık taze kar oldu
Yaprağı dökülmüş çalıya saydılar beni
Sabırla şükrü bastım yarama
Hakkın binasında kusur arama
Kırdılar beni ben asla kıramam
Bir başıma ıssız çöle saldılar beni
Söylerim vallahi bu dünya boştur
Vazgeçme Mevla yolu helali hoştur
Ömür dediğin biri rüya biride düştür
Can dostlar dünden yerdiler beni
Artık ne desem kıymeti olmaz
Canım dediklerim gelsede bulmaz
Fanidir şu dünya sizede kalmaz
Beş arşın beze sarsınlar beni
Kadri yim sözüm size ayandır
Bu sine arası bahri ummandır
Nerede sevdiklerim halim yamadır
Polattan hancerle vurmuşlar beni
01/10/2016
Kadri KırmızıtaşKayıt Tarihi : 7.10.2016 21:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!