Kırdık Bahar Dalını Şiiri - Fatih Ataşçi

Gel geceyi yakalım gülüşlerimizle.
Karanlığı yaralım.
Mutlululuğu yoklayalım.
Kıralım kafesini ayrılığın.
Tutunalım bahar dalına.
Bir düş kuralım kalp hırsızı olmayan bir düş..

Kurduk bir düş.
Patladı ellerimizde gülüş.
Karanlık kokuşmuş bir ayyaş gibi kalbimizde..
Tutunamadık; bahar dalını kırdık.
Gece içimizde, hüzün kokan kalp kırığı.

Dökülmeye hazır hazan yaprakları gibiyim.
İlkbahar tatlı bir üzümlü kekti yüreğimde.
İlkbaharın en büyük yağmuru sen.
Senle taşan ben…
Taştım yalnızlığın kanallarına.

Ben, sen, ayrılık …
Güneşi görmeyen insanlık.
Kokuyor şimdi, çürümüş bir hayvan gibi.
Anlamların nağmesini çaldık.
Taştık anlamsızlığa.
Kırdık bahar dalını.

Fatih Ataşçi
23.02.2015