Çocukken oyuncaklarımı elime alır almaz bozulur,
Babam, anneme bu çocuk yine neyi paraladı derdi.
Bu yüzdendir benim ürkek ve de çekingen oluşum.
Nedense, kazalar benim peşimi bir türlü bırakmaz.
Sandalyede öylece otursam sandalyenin ayağı kırılır.
Anahtarı çevirsem, kapıda kalır, ellerimden kurtulur.
Abdest alıp ta çıksam yola, taşlar ayakkabımı bulur.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta