Çocukken oyuncaklarımı elime alır almaz bozulur,
Babam, anneme bu çocuk yine neyi paraladı derdi.
Bu yüzdendir benim ürkek ve de çekingen oluşum.
Nedense, kazalar benim peşimi bir türlü bırakmaz.
Sandalyede öylece otursam sandalyenin ayağı kırılır.
Anahtarı çevirsem, kapıda kalır, ellerimden kurtulur.
Abdest alıp ta çıksam yola, taşlar ayakkabımı bulur.
Ben böyleyim, iyi niyetli olsam da elimden düşen kırılır.
Beni sevme, çok severim, çok sıkarım, çok sakarım,
Seni kırdığım ve üzdüğüm için ALLAH'TAN utanırım.
Kayıt Tarihi : 1.11.2013 11:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!