Kırbaç Şiiri - Zehra Akşit Eroğlu

Kırbaç

Deynek üzgün
Ya uçtaki sırım
Vurduğu yerle kavuştuğu an
Öfkenin kırmızısı
Ruhun sırtından
Başka bir sırta aktarılan
Eril güç utanır mı

Havayı şiddetle sıyıran
İçinde yılların ahı olan
Ses utanır
Adaletsizlik çoğalır
Hırstan beslenen doymaz
Ellerin yüzü kızarır
Kalpte kötü
Barınacak yer bulur da
İyi,
sınıfa son gelen öğrenci gibi
neden ayakta kalır ?