Kirazın Hikayesi Şiiri - Ali Osman Yılmaz

Seven gönül, sevilen de gönül
Bir araya gelince eder iki gönül
İki gönül bir olunca samanlık seyran
Böyle sevgilere kim olmaz hayran

İki gönül çarpışır olur gönül karesi
Aşk doğurur döner ortalıkta aşk haresi
Verir meyvasını sevda çiçiçeğinin dalında
O güzelin güller açar bak o pak alnında

Aşk bahçesinin dört köşesinde dört güzel
Beklerler gönüllerini çalacak bir yiğit er
Yüzlerinde bir gülücük, gönüllerinde neşe
Bahçeye baktım o bile zevkten dört köşe

Beklediğine kavuşunca, güller gibi açılır
Sevinçle koşturur, yel estirir etekleri saçılır
Kalbinde sevinçli bir titreme sevdiğine atılır
Sarılır kollarına, tek beden aşk yatağına yatılır.

Üç yıl sonra doğurur, adına derler Kiraz
Yuvasında mutludur, etmez er'ine naz
Dalar düşünceye, bulunur mu böyle bir haz
Ellerini açarak göklere, dua da eder biraz

İki genç oturur kıyıda, akşam güneşi vuruyor
Havalar sıcak mı sıcak, mevsimlerden yaz
Sevda çiçekleri saçarak oğlan kızı öpüyor
Çaktırmadan baktım, mutlu gülüyor Kiraz.