Kiraz Ağacı Şiiri - Sami Yalçınkaya

Kiraz ağacı olsun tepemde
En kırmızısından salkım saçak
Eğilsin dalları yere
Çocuklar da yiyebilsin diye
Dudakları ve yanakları al al
Renk cümbüşü içinde.

Çamlar uludur
Ancak gölgelenirsin dibinde
Vuv Vuv sesleri yankılanir
O bir başına,öksüz,
Baki olan; ancak O dur yazar
Makberin baş köşesinde.

Dostlar sırası gelen gitmiyor
Kimi doksanında abide
Kimi kırkında kimi ellisinde
Nice umutların, planların gerisinde
Kimi kaza kimi sekte-i kalpten
Kimi asrın illetinin pençesinde.

Kiraz ağacı olsun tepemde
Belki köyümde
Belki bir fabrika bahçesinde
Eş dost,tanıyanlar tanımayanlar
Gelip geçenler
Yesinler afiyetle
Memnun olur sakinleri
Selam dururlar o gök kubbede.