Kiraz Şiiri - Mesut Çiftci 2

Açmış kollarını gökyüzüne,
Güneş altında serpilmiş,
Kış mevsiminde güneşe hasret gitmiş,
Yalnızca baharı sevmiş,
Benim gibi,
Benim küçük kiraz fidanım.

Büyümüş gibi birkaç kiraz vermiş,
Benim nazlı, küçük kiraz fidanım.

Kökleri yabani bir vişne,
Onunla tutunuyor yaşama,
Benim kendisiyle tutunduğum gibi.
Karlar altından çıktı ortaya,
Baharla birlikte bahar gibi,
Benim yeşil, nazlı, küçük kiraz fidanım.

Tomurcuklarını heyecanla izledim,
Filiz filiz taze dallarını,
Yeşil yapraklarını sonra.
Çiçeklerini bekledim uzun uzun.
Benim güzel, yeşil, nazlı, küçük kiraz fidanım.

Mantarlar, bakteriler ve yeşil bitler saldırdı filizlerine,
Yaşamak istiyordum biliyorum.
Ben korudum seni, ben sevdim,
Benim tatlı, güzel, yeşil, nazlı, küçük kiraz fidanım.

Ne suyunu eksik ettim, ne de sevgini,
Umut bağladım sana,
Götürdün beni çocukluğuma.
Hani kulağıma takmıştım,
Birbirine bağlı iki kirazı.
Şimdi de seninle tutunuyorum hayata.
Benim genç, tatlı, güzel, yeşil, nazlı, küçük kiraz fidanım.