Kravatlı Yobazlar Şiiri - Gülay Özdemir

Ben ne yobazlar gördüm,
Elbisesi ile adamlık arasında,
Kuşun yüreği kadar yoktu yüreği,
Yanında eşi, eli cebinde kalsın
bey efendinin,
Cakası bozulmasın diye,
Sözde değil özde erkek ya!
Kadınının elini tutup yürüse küçülecek,
Adam bozuntusu olan erkek bunlar,
Zihniyet bu kadar küçük,
Kadının yanında kendini aslan sanan korkak kedi,
Kadının yanında bir erkek eli,
Sadece yürüyor işte!
Tabiri caizse boş boşuna sürükleniyor yanında.
Sanki kadın onun kölesi olmuş,
İncelik nedir bilmeyen,
Kadın hiçbir zaman değersiz bir obje değildir,
Sevgiyle yaklaşılacak en kıymetli mücevherdir,
Kıymeti bilinmeyen ne
Kadınlar gördüm,
Mücadele gücü olmayan,
Sevgi nedir bilmeyen,
Yüreği ağzında yaşayan,
Param parça olmuş hisleri,
Kalbi viran yaşamları sönmüş,
Hunharca yobazlar tarafından harcanmış
Malesef yaşamları hiç olmuş,
Nice kadınlar gördüm,
Kıravatlı yobaz!
Seni doğuran da bir anne,
Onun da bir kadın olduğunu unutma!
Dünyanın anasıdır kadın!
Kadın olmasa sen var mıydın?
Yobaz, narsist erkek bozuntusu,
Sen adamlığı elbiseye asmış olan,
Zavallı bir korkaksın.
14.09.2023
~Gülay Özdemir ~