Kırarsa kalemimi kader denen mahkeme
Sen vur kellemi sakın nadanlara bırakma
Gözlerime bakıp da bu bana zuldür deme
Ferman deyip can alıp satanlara bırakma
Bizim makamdan olsun okur isen salamı
Sen yıka sen kefenle ver bana o selamı
Sesinden duyur bana alemde son kelamı
Sözünün üstüne söz katanlara bırakma
İşaret koyacaksan taş değil çınar olsun
Merkadımın yanından akan bir pınar olsun
Üstümü kapatırken aklında hep yar olsun
Dost deyip aşk havası atanlara bırakma
Telkine dikkat buyur lisanın benden olsun
Münker nekir gelirse bakışın enden olsun
İlk sorgu ve sualim unutma senden olsun
Gün doğunca ölüme yatanlara bırakma.
Bana Rüzgari ismi ebed müddet yaftadır
Bakışım suretimde baktığım yer Kafta'dır
Dünün soylu ruhları bilmem hangi saftadır
Masiva denen çölde batanlara bırakma.
16.02.2014
Ümraniye
Kayıt Tarihi : 16.2.2014 21:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O son yolcuğu çıkarken "kendini" emanet edebileceği "kendinden" olan bir dostu olmalı insanın,
onu doğru adrese gönderebilmesi için....
Oldukça anlamlı ve düşünceye sevkeden bir şiir, Güne gelen şiirinizi ve sizi canı gönülden kutlarım saygılar...
TÜM YORUMLAR (3)