Kırarım seni Şiiri - Mehmet Çoban

Savaşa odaklı düşüncelerimi elden geçirdim
Anladım ki, almaya, çalmaya, öldürmeye hevestim
Çaktırmadan adına barış için savaş dedim
Felsefesini güzel sözlerle süsledim
Dünyayı ele geçirmek için yol edindin

Kendime bir kahraman profili çizdim
İnsanı öldürebildiğince yücelttim
Barıştan söz edenlere pısırık dedim
Savaşı engelleyenleri hain ilan ettim
Sizler fetihlerime engelsiniz dedim

Ölmesi, öldürülmesi gereken vardı
Benim oturduğum yer saraylardı
İnsanların mekânı kara topraklardı
Ölüm mekanizmasının adı cihattı
Duygulara sesleniş en büyük silahtı

Hırslarım için kullandım insanların duygularını
Anlamadım, anlamak istemedim Allah’ı
Hâlbuki Allah uyarıyordu bütün insanları
Diyordu “Gördün mü arzularını, heveslerini tanrı edinen insanı? ”
Görmemiştim, bilmemiştim görünceye kadar aynayı

Zalimdir, hükümran eden hevesini arzularını
Zulümdür, İnsanın insana hükümranlığı
Savaştır, hayata hâkim kılan karanlığı
Köleliktir, zalime kul edersen insanlığını
Barıştır, insanın haklarına sahip çıkması

Zalimdi, zulümdü, savaştı, kölelikti, barıştı düşüncelerim
Karıştırdım hepsini birbirine tarih, inanç bilinci dedim
Doğduğum, yaşadığım dünyaya değerini vermedim
Dünya hırsıyla, insanların aklını, yaşamını elime geçirdim
Kurnazdım, adına barış, demokrasi, laiklik dedim

Çıktım dünyasının tepesine, oturdum saraylarda
Emrettim insanların ölümünü, kendim korunaklarda
Dünya bir deri bir kemik yarışırken fakir fukaralıkta
Yaşıyordum bir elim yağda bir elim balda
Kırarım seni ey ayna, sakın ikiyüzlülüğümü ortaya çıkarma

04.01.2014 – İzmir