Kırandağ’a Düş Koydum Şiiri - Ali Tekmil

suyun özünü yuva
göğün yüzünü sıla saydım
bir’in içindeki lokmayı bine bölmek gibiydi

bir çiçek okula giderdi
etekleri bağ içinde bahar
bakışı Deveci ‘den yaz yeli
akasyada mola vermiş bir sokak
tozar ayak salkım saçak peşine dişerdi
susardı gözlerim
dillerim düşe dalardı
saparnadan yol sorardım ben
sona gelirdim

kara’nın kış durağıydı gözleri bilirdim
varsam çok üşürdüm ölmesini bilmezdim
dile kolay yarı canlı yok akıllı kötürüm
dev’e doğru ilk nara sokak girişine çakılı
binlerce yıl ölüp duracak öyle

sonra Urla doğdu deniz usulü
gece gündüz su öpüşü meme mavisi
koşa koşa büyüdüm
ellerim düş tuttu Kocadağ’a yazıldım
ötesi kara masal
arka kapı
salıncaktan bir Salı

ey varılmaz tanların pek tenha kızı
pencereni ağır dağıt güz mayısına
bakarsın bir toygar on yedi’den uç verir
bakarsın yosun kokan yar ıslığı
kurar sofrayı
Demircili denizine yaz gelir

külün yüzünü yuva
sözün özünü sıla saydım
bin’in içindeki balı bir’e vermek gibiydi

Kırandağ’ın dört ayağı kandaydı
midilliye ters bindim.

Ali Tekmil / 22.12.2014