Kıramadın Öldürdün Şiiri - Tuğba Bowie

Bu zamana dek daima üslubuma dikkat ettim,
Kimsenin özel hayatını eleştirmedim.
Kimseyi suçlamadım,
Herşeyin arkasında kendim olarak durdum.
Kaçıldım, dışlandım yine de yılmadım.
Bir nokta koymak istedim,
En önemlisi tanıyamadım,
Ve de çokça benimseyemedim.
Yine de aylarca vazgeçmedim.
Vazgeçmediğim için“biz bittik" sözünü işittim.

İyi yönlerin de vardı,
Ne garip artık kötü yönlerinden onları göremez, hatırlayamaz oldum.
Bunu sen yaptın.
Biz bittik dediysem gelir ve bitirirsin,
Hayır kabul etmem ben kimseyi kırmadım,
Bunu isteyerek yapmadım.
Ne zaman durup dururken kötü söz söyledim,
Kötü söz bile söylemedim,bunu yapamadım.
Buna sevmek deniliyordu.
İşte bu yüzden pişman olacak ben değilim,
Kabul ilk başlarda çok yazamadım ama nedenini de açıkladım.
Kendin söyledin imkansızlıklarının olduğunu ve sevmeye devam et bekle dedin.
Bekledim ve umursamaz oldum.

Artık ayların birikintisini uzun uzun yazmaktan bıktım sağır kulaklara,
Cevap vermekten kaçınan kulaklara.
Bana öyle büyük bir yük bıraktın ki cevapsız sorularınla,
Fiziksel acıları da tattırdın.

Yapmadım mı?
Sana geldim kaçtın,
Açıkladım, yalanladın.
Herşeye rağmen sevmedim mi aylardır?
Yalan mı söyle, çıkarım var mı söyle?
Bir kere gel bile demeden seni aylarca sevdim
Son dem çağırdım o da yanıt vermen içindi.

Ben asla kırmadım,
İhanette etmedim.
Söylediklerini unutma başkası için benden vazgeçecektin zaten,

Kırmadın öldürdün.
Parçaladın üstümü örttün,
Ve kaçtın.

Sevilmeyeceksin,
Sevmek Edebiyat değil,
Kimse sabır edemez.
Belki çok Edebiyat yapamadım ama,
Sabrımı aylarca korudum.

Bir zamanlar sevdiğin için teşekkürler,
Herşey için teşekkürler...