Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Güneş gülüyor, ay küsüyor bu gün
İdama giden bir mahkum gibiyim şu an
Kızıla dönmüş sevdalı bakışlarım
Ağıt yakıyor hüzün bulutları
Ağlamayın ne olur!
Ecelim kapıda bekliyor
Duman gözleri gözlerimdeyken
Geçmişe dair ve içinde o olan
Ne varsa özleyeceğim inan
Unutmayın ne olur
pes vallahi mükemmel yürekten gelen sesleniş dilerim geleceğiniz geçmişinizden daha da aydınlık içinde olur saygılar
Gece mavisi düşlerim yok
Gül pembe geleceğim de
Ah be yar, soldum, sarardım
Kuytu köşelerdeyim
Çıkartın ne olur!
gelecekler icin gidenlerden olmaya aday bizlerin figani ucsuz bucaksiz edebi bosluklarda yankilaniyor böyle!
benim elimden bir sey gelmez
sizi cikartamam!
icinizdeki size basvurun lütfen ;))
beğeniyle okudum güzel şiirinizi, yüreğiniz var olsun, sağlık ve esenlikler diliyorum
tam puan + ant.
Canım arkadaşım kışı yaşayan yüreğin dilerim ki en kısa zamanda baharı yaşasın.Umutlarının hiç bir zaman suya düşeceğini düşünme ileriye karamsar bakma her bulutun arkasından sonra güneş doğar unutma bu hüzünlü şiirin beni çok çok üzdü yüreğindeki kuruyan hüzün çiçeğin bir gün yeşerir inşallah bunu yürekten diliyorum ve seni çok çok seviyorum mükemmel bir şiirdi seni tüm kalbimle kutluyorum tebriklerimle ve sonsuz sevgilerimle tam puanımla antolojimdesin.ZEYNEP EROĞLU
Çok güzel dizelerdi.. Finalinde 'geçmişim aydınlık, geleceğim zifiri karanlık' deyişiniz, hala yaşanmış o geride kalan günlerde kaldığınızı gösteriyor... Geleceğe dair umutlarınızı canlandırın artık bence...
'aydınlatın ne olur' demekle olmaz Emine hanım.. Gönül kapınızı aralayın siz önce... Hayat herşeye rağmen yaşamaya değer... Hadi silkinin artık... Sevin ve sevilin ve hep sevgiyle kalın.. Halim AKIN
10 PUAN+ANT
şaire hanıma yakışan bir şiir okudum kutluyorum ve 10p diyorum
muhteşem duygulu bir şii okudum kutlarım sizi şairem birde diyorumkeşke duyulsak anlaşılsak ama ümitler tükenmesin ne olur hiç bir şey dünyanın sonu değildir
birgün mutlaka olacaktır dinleneceğiz vede duyulacağız
bir gün mutlaka haklılığımız çıkacaktır ortaya size en güzel duygularımla engüzel puanımı veriyorum gönülden kutlarım
Anımsıyorum
Paramparça rüyalarımda nasıl ruhuma sahip olduğunu
Sussun istiyorum yalnızlığım işte o anda
Karışsın kadehteki son yuduma
Geceyi içmek istiyorum yakamozlarla
Anlayın ne olur!
== O Kadar güzel anlatmışsınız ki...yürek sesiniz çınladı kulaklarımda.. tebrik ediyorum ..yarınlarda sevgi yolunuz açık ve beklenen sevgilerle dolu olsun..Tam Puan....selam ve sevgilerimle..nevzat uçar.))
güneşli ve baharlı yarınlara selam duran duygular...
saygılar...
karamsarlığı bu kadar güzel..usta bir kalem eliyle anlatabilmek zor olsa gerek baştan sona kadar imgelerle bezenmiş duyguları izbe karanlıklarda gezinen yaşamın kesitleriye renklendirilmiş.çok güzel bir şiir..sevgiler..şaire...
Bu şiir ile ilgili 72 tane yorum bulunmakta