Kiralık Şiiri - Kenan Şekeroğlu

Sorsalar seni kiraya versek diye, en baştan sayarsın yarımda olsa bütün meziyetlerini. Sorsan sen kendi kendine, kendimi sana kiraya veriyorum diye; çıkamazsın sahip ikisinden birine adam akıllı.
Sonra sevdiklerini daha çok anımsayıp;geri sayarsın çevirdiğin yaprakları hayatında.

İki kurşun asker, çıkar rüyalarından otururlar yanı başına nöbet tutarlar sana. Hani sahip çıkamazsın ya kendine, durmadan yinelersin ya isteklerini, hayallerini ve kapatılmamış bütün kapılarını. Yarım kalır her şey hayatında, söylediğin şarkılar da yarım kalır ağzında.

Eskiden hayallerinin şöhretinde iken sen, şimdi ise vermişken kendini hayata kira niyetine, yaratamadığın kahramanının ayaklarına bağlanırsın prangalarla, bakarsın kendine ben ne olmuşum diye,cevap veremezsin. Vardır hepimizin hayatında kurşun askerler, dökerler bütün sırlarını umursamadan hemde hiçbir şeyi.
Çocukken ne olacaksın diye sorduklarında sana polis olacağım,doktor olacağım,adam olacağım dersin herkese. İşte hayatında öyle bir kalmıştır ki tam ortasında, baktığında aynaya ne adam olmuşsundur nede doktor. Bunları söyleyemesende sen kendine,söyleyecek birileri illaki çıkar hayatında...