Kırağılı geceler Şiiri - Eyüp Cüce

Evinizin sokağında turlardım,
Bir aşağı,bir yukarı.
Sigara yakardım bazan.
Ayaz olurdu geceler çok zaman.
Kırağı düşerdi.
Kasket takmadığım için kafam üşürdü.
Yüzüm üşürdü.
Bıyıklarım üşürdü.

Aldırmazdım pek.
Baban dört-oniki vardiyasından gelecek,
Ona yemek hazırlayacaktın.
Yani mutfakta olacaktın.
Yani ışığı yakacaktın.
Yani tam karşımda olacaktın.
Yolun karşısında ben,
Elimde çakmak.
Mutfakta sen,
Elinde çakmak.

Adam çaykolik ya,
İlle de çay istermiş ya,
Koyardın demliği,
Yakardın ocağın altını.
Yakardın yüreğimin her yanını.

Ulan kahpe çay derdim.
Yavaştan alsana demini.
Hani olur da,dışarı çıkar,
Belki farkeder beni.
Ne gezer?
Çay kahpelik etmekten,
Ben baklemekten,
Hiç usanmadık.

Işığın sönene kadar beklerdim.
Ordan doğru sabahçı kahvesine.
Sokağın ucundaki hani.
Babam sabah namazına gitmeliydi ki,
Eve girerken görmesin beni.

Burda da o kahpe çay.
Oyun bozan çay.
Kahveci buldu ya bir sessiz toy.
Boşu al,iki dakika sonra,
-Hemşo çay..diyerek doluyu koy...
Hayıflanarak derdim içimden-Yuh be,
Tez demlendiği gibi,
Tez bitiyor bu kahpe.

Ne günlerdi be.
Kaç kırağılı gece turladım bilsen.
Kaç gece baban vardiyadan döndü.
Kaç gece bıyıklarım dondu.
Kaç gece ışığınız söndü.

Şimdi de geçiyorum sokağınızdan.
Şimdi de ışık geliyor mutfağınızdan.
Senin elinde çakmak,
Benim elimde çakmak.
Sen yine karşımdasın.
Çay şimdi de kahpelik ediyor.
Benim saçlarıma kırağılar düşerken,
Demlediğin çay,
Kocana gidiyor.