Kiracı Şiiri - Bayram Mecit

Gönlüm gözlerindeki boş bakışa kandı da,
Sen ki hiç başlamadın, şimdi bitsen kaç yazar.
Kalbim kaç kiracının kahrına katlandı da,
Sende üç gün oturup sonra gitsen kaç yazar.

Şu belalı başımda bin delilik kurdum da
Sabrımın sınırına diz çöküp oturdum da
Her gece dört duvarda dört hayali vurdum da,
Sende kalan tek resmi yırtıp atsan kaç yazar.

Ne sen benden içresin, ne ben sana göreyim
Güneş gösterir beni, gölgede bir zerreyim
Ben aşk müebbetinde bırak ömür süreyim,
Sen daha gün batmadan firar etsen kaç yazar.

Sen aşkta özü bırak, döküntülerine gir
Pişmanlık ki boynunda her daim paslı zincir
Benim için varlığın yokluğunla birebir
Sen ellerde kendini ihya etsen kaç yazar

Sen ki hala bebeksin, daha yaşın başın ne
Sen dağlarda yamaçsın, zirvelerde işin ne
Gönlüme yersiz doğan geciken güneşinle,
Bir gecelik ısıtıp sonra batsan kaç yazar.

O iltifatları bal, o sıfatları şeker
O süt kokan bebeler sanma kahrını çeker
Bilirsin, eşek bile çamura bir kez çöker,
Beni bu kör kuyuda dibe itsen kaç yazar.

Yar, gücün mü yetmedi, çok mu geldi kirası
Oysaki ömrün boyu bedavaydı burası.
Çoban kulübesinde Hürrem sultan rüyası,
Göreceğin yatağa bin yıl yatsan kaç yazar.