Kıracağım Kalıplarımı Şiiri - Mustafa Arar

Korkulardan bir orman
Endişelerden bir dağ
Kaygılardan bir göl
Yüzleşmekten başka
Bir yol kalmadı önümde

Konferansın ortasında
Ha gayret
Biraz cesaret derken
Yüzlerce kişinin bakışları altında
Elimde kaldı mikrofon
Sesim istemsiz titreşirken
Zor oldu toparlamak sözlerimi

Bir korkumla daha yüzleşeyim diye
Hiç yoktan macera peşinde
Fazla yaklaştım bir köpeğe
Hiç halden anlamadı vicdansız
Zor kaçtım can havliyle

Cesaretimi toplayıp bir ara
Yolumu düşürdüm hastaneye
Takdırdım koluma aleti
Ama sakin durmadı nabız illeti
Üç beş denemeden sonra
Teşhis konuldu
Beyaz önlük stresi

Kulaç atayım dedim kaygısızca
Önümde uzanan maviliklere
Ayaklarım kesilince yerden
Zar zor döndüm kıyıya
Panik içinde

Azmettim artık
Zor olsa da
Kıracağım korkularımı
Çıkacağım endişesiz yarınlara
Henüz kıramasam da hiç birini
Buna da şükür
Çatlattım bir ikisini