Kıraç Toprağına Düşmüş Damlalar

Birşeyler yürüyor içimizde
Bunu duyuyorum,
Bir kaktüs yalnızlığı çöllerinde
Suyunu veriyorum.
Serap değil bu,
Karanlık dehlizlerin ucundan
Yürüyorum güneşe,
Buzuldağları eriyen kutuplarında
Güneş utanıyor eğik başıyla
Penguenler fraklarıyla töreninde
Tuttuğun ellerinde ısınıyorum
Aşkımızın mevsiminde...
Ne kadar sussan
O kadar konuşuyorsun gözlerinle
Yüreğinde güneş lekeleri
Kızgın demircinin örsünde.
Kıraç toprağına düşmüş damlalar
Emiyor susuzluğunu
Yangınlarında kerbela sessizliği
Ellerime konan bir kuş yalnızlığı
Cikciklerinde gülüyorum.
Ne kadar yakınmışsın
Uzak iklimlerin sevgilisi
Sesinde kopan fırtınalar getirdi
Seni bana
Son aşkımın habercisi...

Ahmet TIĞLI 5.3.2012 (Sevgi Merdivenleri)