Kır zincirlerini Şiiri - Gökhan Gürsu

Kır Zincirlerini

Kar yağıyor penceremden dışarı bakıyorum
Sessiz gecede sokak lambasında uçuşan kartaneleri
Yere düşerken sessiz çığlıklar atıyor
Cama buğu yapıyorum, önce bir kalp
Sonra adımızın baş harfleri

Uzaklarda bir çam ağacı
Poyrazın ringlere sıkıştırdığı bir boksör gibi yalpalıyor
Bensiz bedenim ruhuma bakıyor camdan
Ruhum ve çam ağacı ikiside oradaki uzaktalar

Karanlık kuşları uçuyor belli belirsiz
Tipinin içindeki hayaletler gibi
Köşe başında mahalle berduşunun ümitsizliği
Boşa harcadığı yılları arar
Herhangi bir kar tanesinin içinde

Yavaş yavaş örtüyor kar tanaleri ayak izlerini
Yanımda uzandığın kanepedeki sıcağın soğumakta
Fincanındaki ruj izi ve kalbimdeki sızı
Seni canlı tutan

Gitme diyemedim arkandan
Gurur kalelerimdeki gedikleri onardım
Asker karıncalar gibi
Oysa ufacık bir aralık içeri girmene yetecekti

Az önce buğuya yazdığım baş harflerimiz ağlıyor
Berduşun yanında herhangi bir kartanesinde,
Yıllar sonra seni aramıyacağım
Bırak gururdan prangalarımı
Kır zincirlerini
Ruhum,çam ağacı ve aşkın
O karanlık uzakta birlikteler