Özgürlük denen zehire ben çoktan doydum hakim,
Hiç düşünme kır kalemi.
Sebebim olacaksa dünyanın kederi,
Nedenini sormam ver infazımı.
Zoruma gitmez çekerim sinemi.
Kaderime yazılmış bu bahtın karası,
O yarın ne halımı ne hatrımı yok sorası,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
tebrikler sare kızım, şair olunmaz evet bir kez daha bunu görmeyenler görsün; henüz 23 yaşındasın ve, biraz şiirden anlıyorsam, tartışasız şairesiniz... mürekkebinizin kalemi kurumayıp, okurlarınız çok ve nitelikli olsun... bu dileğim için umarım ilerki yaşlarınızda keşke bu duayı almasaydım demezsiniz, çünkü şairlik, bir onulmaz yarayı ömür boyu taşımak demektir... selamlar zarif kızım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta