Kır Kalemi Hakim Şiiri - Sare Yılmaz

Özgürlük denen zehire ben çoktan doydum hakim,
Hiç düşünme kır kalemi.
Sebebim olacaksa dünyanın kederi,
Nedenini sormam ver infazımı.
Zoruma gitmez çekerim sinemi.
Kaderime yazılmış bu bahtın karası,
O yarın ne halımı ne hatrımı yok sorası,
Ne eyleyim o zaman bir dikili taşım olmayan şu dünyayı.
Sokaklarımın bahçesinde kokladığım kan rengi o gülü,
Gençliğimin baharında çoktan soldurdum.
Ne eyleyim yârın dilinden çıkan tatlı sözü,
Kırık sazıma iki satır nâmeler yazdırmayacaksa.
Ne eyleyim yanıp küle dönen şu gönlümü,
Beni yâr bilen, yâr olmayacaksa.
Silahımda tek kurşun yaşadığım bir hayat var önümde,
Laf vermedim ki namerde, beni rezil etsin merde.
Düşecekse başım bir hasmın ayaklarına,
Ne eyleyim o zaman bir nefeslik şu canı.
Göremeyeceksem yârı beyazlar içinde,
Ölüm olur düğünüm, bulur beni bir kefende.