Odamın duvarlarına işledi yalnızlığım
Eve girdiğimde merhaba diyorlar aynalar
Ve karşımda her zaman olduğu gibi
Ben duruyorum
Yalnızlığım yanımda eskimez dostum
Yine sırtımı sıvazlıyor hadi gir der gibi
Montumu asıyorum eski tahta çiviye
Terliklerim bile iz yaptı aynı yerinde
Her şey hala burada eski yerlerinde
Ama bir sen yoksun
İçimdeki en büyük eksik sen
Yoksun
Kim doldurabilir ki yerini
Kime sevdiğim derim artık
Kimin gözleri yakar içimi
Ve kimin budakları ıslatır benliğimi
Bir gün döneceksin diye
Aralık bıraktım sayfaları
Belki dönersin ve
Tekrar yere düşen kalemimi uzatırsın
Omur geçecek ve sen yine güleceksin
Güzel gülüşünü kalbimde hissedeceğim
Artık acı gelmeyecek hayat bana
Yaşlar ıslatacak gömleğimi ama mutluluktan
Söz birtanem
Sana söz veriyorum anlatacağım seni
Seni bilmeyen herkese hissetsinler diye
Hissetsinler ki beni anlasınlar diye
Boğazımda düğümlenenlerin nedenini
Bedenimin asiliğini anlasınlar diye
Yaz birtanem senden kalanların listesini
Yaz ki bilsinler
Sende benim de kaldığımı yaz
Sensizliğin bende bıraktığı sarhoşluğu bilsinler
Anlamak anlatmaktan çok daha zor
Ben aldatamıyorum kendimi
Anlaması da zor geliyor
Kandıramıyorum kalbimi
Ellerim titriyor artık
Yazmak bile yordu beni
Kalemim yerde
Ve sen hala yoksun bebeğim
Kalemim sende kaldı
Bana ya geri ver
Yada
Kır artık onu meleğim
Kayıt Tarihi : 2.10.2009 07:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlatacakların hepsini anlattım, Karar kaldı geriye, karalanmakta var kader de Yârim diye haykırmak gelirken sayfalarca, Kaldım bir tek benimle, Bir tek yalnızlığımla
Ben aldatamıyorum kendimi
Anlaması da zor geliyor
Anlatmak çok zor, evet, susmak en iyisi, ölünceye kadar. çok güzeldi.
TÜM YORUMLAR (1)